مقاله اي تحت عنوان” بررسي مفهومي نقشمايه هاي انساني سفالينه هاي قلم سياه سده هاي مياني(6-7ه.ق)؛با تكيه بر مجموعه موزه هاي بنياد مستضعفان” در آخرين شماره فصلنامه علمي- تخصصي باستان شناسي ايران(سال سوم،شماره اول، بهار وتابستان 1398، صص 73-96)به نويسندگي مجيد حاجي تبار(كارشناس پژوهش موسسه فرهنگي موزه هاي بنياد) وسعيده سعيد فر(كارشناس ارشد باستان شناسي دانشگاه تربيت مدرس) به چاپ رسيد. محور اصلي تحقيق، توصيف و تحليل نگاره هاي هشت ظرف سفالي از گونه موسوم به قلم سياه است كه در خزانه هنر سفال موسسه فرهنگي موزه ها نگهداري مي گردد. در اين پژوهش تاثير هنرهاي ساساني، بودائي، مانوي و چيني در شيوه نقش اندازي بحث و بررسي شده است. نگاره ها غالباً با تاثير ازحكايات و روايات ادبيات كهن(منظومه خسرو و شيرين و ليلي و مجنون از مجموعه پنج گنج نظامي گنجوي) و آداب و سنن رايج تصوير شده اند. تصویرگري برسفال اسلامی از سده های نخست هجري آغاز و در دوران سلجوقی و ایلخانی قالب روائی گرفت. فن قلم سیاه حس حجم، فضا، حرکت و نور را با عناصر بصري در سطوح دو بُعدی بازنمايي كرده است. مفاهیم آئینی، حماسی، تغزلی(عاشقانه) و نمادگرایانه در قالب صحنه های زندگی روزمره، شکار، مجالس ضیافت، موسیقی، پایکوبی و صحنه های زندگی درباری به نمايش در آمده است. صورت گرد و چشمان مورب و تنگ و دهان کوچک و مو های بافته و آویخته روی شانه با هاله ای دور سر با خصوصیات ترکان همخوانی دارد.