مقاله ای تحت عنوان” بررسی مفهومی نقشمایه های انسانی سفالینه های  قلم سیاه سده های میانی(۶-۷ه.ق)؛با تکیه بر مجموعه موزه های بنیاد مستضعفان” در آخرین شماره فصلنامه علمی- تخصصی باستان شناسی ایران(سال سوم،شماره اول، بهار وتابستان ۱۳۹۸، صص ۷۳-۹۶)به نویسندگی مجید حاجی تبار(کارشناس پژوهش موسسه فرهنگی موزه های بنیاد) وسعیده سعید فر(کارشناس ارشد باستان شناسی دانشگاه تربیت مدرس) به چاپ رسید. محور اصلی تحقیق، توصیف و تحلیل نگاره های هشت ظرف سفالی از گونه موسوم به قلم سیاه است که در خزانه هنر سفال موسسه فرهنگی موزه ها نگهداری می گردد. در این پژوهش تاثیر هنرهای ساسانی، بودائی، مانوی و چینی در شیوه نقش اندازی بحث و بررسی شده است. نگاره ها غالباً با تاثیر ازحکایات و روایات ادبیات کهن(منظومه خسرو و شیرین و لیلی و مجنون از مجموعه پنج گنج نظامی گنجوی) و آداب و سنن رایج تصویر شده اند. تصویرگری برسفال اسلامی از سده های نخست هجری آغاز و در دوران سلجوقی و ایلخانی قالب روائی گرفت.  فن قلم سیاه ‌حس حجم، فضا، حرکت و نور را با عناصر بصری در سطوح دو بُعدی بازنمایی کرده است. مفاهیم آئینی، حماسی، تغزلی(عاشقانه) و نمادگرایانه در قالب صحنه های  زندگی روزمره، شکار، مجالس ضیافت، موسیقی، پایکوبی و صحنه های زندگی درباری به نمایش در آمده است. صورت گرد و چشمان مورب و تنگ و دهان کوچک و مو های بافته و آویخته روی شانه با هاله ای دور سر با خصوصیات ترکان همخوانی دارد.