مقاله ای تحت عنوان” گونه شناسی کلاه خودهای اورارتویی، معرفی دونمونه در موزه های بنیاد مستضعفان” در آخرین شماره فصلنامه فرهنگی پیمان(شماره ۸۹-۹۰، پائیز و زمستان ۱۳۹۸، صفحات ۹۳-۱۲۶) به نویسندگی مجید حاجی تبار و میترا حاجی به چاپ رسید. پژوهشی مبتنی بر بررسی وطبقه بندی کلاه خودهای اورارتویی بر اساس شکل،فن آوری ساخت، تزئینات، الحاقات و موضوع و مفهوم نقشمایه ها ومعرفی دو نمونه از انواع آنها در موسسه فرهنگی موزه ها که با شیوه تطبیق و قیاس معرفی گردید. از انواع کلاه خودهای مورد بررسی، کلاه خود شماره ۴۳۹۵۴ موجود در خزانه جنگ افزار از نوع مخروطی نوک تیز با نمونه های مکشوفه در شمال کرمانشاه و جنوب سقز در کردستان و کلاه خود شماره ۱۳۴۶۱۱ موزه بریتانیا قابل قیاس است. لایه ای ضخیم از زنگار سطوح بیرونی کلاه خود را پوشانده و اثری از نقش بر پیشانی آن آشکار نیست. در قبر شماره ۲ گورستان میان رودان تالش کلاه خودی مفرغین با بدنه کروی و نوک تیز به همراه دستبند مفرغین با کتیبه میخی اورارتوئی کشف شده که از نظر شکل و طرح با نمونه موجود در موزه های بنیاد شباهت دارد.

 کلاه خود دیگر از نوع تاج دار(طُره دار)به شماره ثبت۴۸۹۹ نادر و کمیاب بوده وتاکنون در هیچ محوطه باستانی اورارتویی گزارش نشده ولی در میان نقش برجسته های مفرغین از جمله کمربند منطقه وان(افسر سوار بر اسب) و دروازه بالاوات آشوری(سربازان اسیراورارتوئی) این گونه کلاه خود تصویر شده است. کلاه خود مذکور در بسیاری از ویژگی ها از جمله جنس مفرغین وطره یا تاج روی کلاه با نمونه موجود در موزه رضا عباسی قابل مقایسه است. قسمت الحاقی در قسمت شانه ها و فرق سر با لحیم و پرچ به بدنه متصل شده و روی نوک آن زائده ای مدور و دکمه ای حک شده و بالای آن شیاری برای چفت و بست هلال با جوش و لحیم تعبیه شده تا آن را در جای خود ثابت نگهدارد. گرداگرد لبه به فواصل مشخص سوراخ های ایجاد شده که احتمالاً برای نصب گوش بند و الحاقات استفاده می شده است. تحقیق با دستاویز قرار دادن آثار موجود در موسسه به دنبال کشف زوایای پیدا و پنهان وقایع سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و تاثیر و تاثرات فرهنگی تهاجمات در صنایع و تکنولوژی بوده است. میراثی با سه هزار سال قدمت در حوزه فرهنگی آذربایجان بزرگ و تالشان که حکایت از تقابل های فرهنگی دارد و منشاء تحلیل ها و داده های متفاوت درمستندنگاری و تدوین سناریو خواهد بود.